عدالت خدا

                             

امام باقر علیه السلام فرمود: پیغمبرى از پیامبران بنى اسرائیل به مردى گذر کرد، دید قسمتى از

بدنش در زیر دیوارى است و قسمتى از آن بیرون از دیوار بود، و مرغان پرنده او را از هم پاشیده ،
و سگان ، تنش را دریده بودند، از آنجا گذشت شهرى را مشاهده کرد و وارد آن شهر گردید، دید
یکى از بزرگان آن شهر، مرده است و او را بر روى تختى نهاده اند و با پارچه دیبا (و ابریشم ) کفن
کرده اند و دور آن تخت ، منقلهاى عود (ماده خوشبو) است که مى سوزد.

آن پیامبر عرض کرد: پروردگارا! من گواهى مى دهم که تو حاکم عادل هستى و به کسى ستم
نمى کنى (اما) آن (مرد اول ) بنده تو است که به اندازه یک چشم به هم زدن به تو شرک نورزید،
و به آن مرگ که من دیدم (نصف بدنش زیر دیوار و نصف دیگر را مرغان و سگان مى خوردند) او
را میراندى ، ولى این شخص (دوم ) را که به اندازه یک چشم بهم زدن به تو ایمان نیاورده ، این
چنین (با تشریفات ) او را مى راندى .


خداوند فرمودند: آرى اى بنده من ، همانگونه که گفتى حاکم عادلى هستم که ستم نکنم ، آن
بنده من (مرد اول ) گناهى ، پیش من داشت ، او را با آن وضع مى راندم تا مرا دیدار کند، در
حالى که دیگر گناهى بر او نباشد، و این بنده من (مرد دوم ) کار نیکى نزد من داشت ، او را با
چنین وضعى مى راندم تا مرا ملاقات کند و دیگر پیش من کار نیکى نداشته باشد.

(و طلبکار من نباشد)

داستانها و پندها (جلد سوم)

مصطفى زمانى وجدانى

- ۴ -